Jak brachiacja wpływa na pierwsze kroki dziecka w szkole?

Ciężko jest systematycznie wykonywać ćwiczenia fizyczne, jeżeli nie zna się korzyści, jakie z nich płyną. Brachiacja to wciąż mało znane ćwiczenie, które odpowiada na wiele wyzwań, jakie stawia przed dzieckiem szkoła. Oto jedna z najskuteczniejszych technik Metody Domana.

Czym jest Brachiacja?

Jeżeli odwiedzasz naszą stronę po raz pierwszy możesz zastanawiać się, czym jest brachiacja, więc zacznijmy od zdefiniowania tego terminu.

Brachiacja to wahadłowy sposób lokomocji po gałęziach drzewa lub napowietrznej drabince, tylko przy pomocy ramion.

Przechodzenie z jednego szczebla na drugi za pomocą rąk powoduje, że mózg funkcjonuje w specyficzny sposób, co jest niezmiernie ważne w rozwoju neurologicznym dziecka.

Korzyści ćwiczeń brachiacyjnych:

Brachiacja prawidłowo rozwija staw barkowy, niezbędny do utrzymania ciężaru ciała siłą ramion,

wzmacnia górną część ciała i rozwija siłę chwytu,

zwiększa również wytrzymałość, elastyczność i ogólną koordynację ruchową,

zwiększa objętość klatki piersiowej, poprawia oddychanie i podnosi podaż tlenu do mózgu,

poprawia świadomość kinestetyczną, która informuje, gdzie znajduje się ciało w przestrzeni, pomaga zrozumieć przestrzeń osobistą i poruszać się bez wpadania na rzeczy:

Wiele struktur organizmu wyposażone jest w receptory nerwowe, które działają jak kanały dla informacji przesyłanych do mózgu. Na przykład ucho wysyła do mózgu wyraźne informacje dotyczące orientacji głowy w stosunku do grawitacji, przyspieszenia, opóźnienia i kierunku ruchu. Mózg otrzymuje również informacje z oczu, mięśni, więzadeł, stawów itp. - które są niezbędne, by ciało mogło płynnie się poruszać, zachowywać równowagę, utrzymywać postawę i reagować na najbliższe otoczenie.

Brachiacja pomaga rozwijać wizualne postrzeganie odległości, przestrzeni i jej głębi,

wzmacnia także umiejętności motoryczne, ponieważ wykorzystuje duży i mały ruch mięśni,

naprzemienny ruch rąk rozwija i naprzemiennie synchronizuje pracę półkul mózgowych, a w szczególności górne partie odpowiedzialne za wyższe procesy myślowe,

rozwija koordynację ręka-oko,

doskonali poczucie rytmu – dzieci ustanawiają zrównoważony, rytmiczny ruch ciała, przechodząc z jednego szczebla na drugi,

uczy myślenia, a zwłaszcza podejmowania decyzji, ponieważ pomaga zrozumieć działanie i jego konsekwencje:

Dziecko musi ocenić sytuację i samo zdecydować czy się puścić i skoczyć ryzykując upadek, czy też wołać o pomoc! Dzieci, które bawią się razem, często spotykają się w środku urządzenia. Muszą zdecydować, w którą stronę pójść i kto będzie musiał ustąpić lub się odwrócić.

Jak umiejętność brachiacji przekłada się na pierwsze kroki dziecka w klasie?

Czy spotkaliście dzieci, które zawsze wydają się być zmęczone lub mają trudności z przetrwaniem dnia w szkole? Smutne, marudne i pesymistycznie nastawione dzieci, które bardzo się męczą w klasie, a same często nie są zbyt lubiane przez uczniów i nauczycieli? Tym dzieciom potrzebna jest ogólna siła oraz wytrzymałość mięśni tułowia, niezbędna do długotrwałego spędzania czasu w pozycji siedzącej w szkolnej ławce.

Właśnie one potrzebują wspinaczki po drzewach i drabinkach, aby zwiększyć ogólną wydolność i poprawić siłę mięśni górnej części ciała.

Poza tym przetrwanie w tak dużej grupie społecznej, jaką jest szkoła, wymaga myślenia.

To właśnie brachiacja i wspinaczka po drzewach pomoże dzieciom rozwinąć umiejętności krytycznego rozumowania, podejmowania decyzji i rozwiązywania konfliktów.

Na przykład dziecko samo musi wymyślić najlepszy sposób, aby przejść z punktu A do punktu B. Czy to będzie poprzez przesuwanie ręki nad kratami, czy też chwytanie drążka lewą, a następnie prawą ręką? Musi nauczyć się podejmować ważne decyzje. Czy drążek jest wystarczające cienki, aby objąć go chwytem z opozycją kciuka? A może ta gałąź drzewa jest zbyt gruba i należy chwycić ją całą ręką z opozycją przedramienia?

Brachiacja uczy pewności i zaufania do siebie, jaką daje umiejętność zapewnienia sobie bezpieczeństwa siłą własnych rąk.

Plac zabaw z drabinkami, podwórko z trzepakiem, ulubione drzewo to terytorium, które wymaga negocjacji. Nauka brachiacji pomaga rozwijać umiejętności komunikacyjne, a dzieci muszą koordynować korzystanie z przestrzeni z innymi użytkownikami i rozwiązywać powstałe w ten sposób konflikty.

Brachiacja pomoże dzieciom w zerówce i klasach I-III:

To ćwiczenie stymuluje obie strony mózgu do integracji i uczenia się, a w szczególności synchronizuje lewą i prawą półkulę mózgu w naprzemienny sposób.

Lepsza koordynacja wzrokowo-ruchowa podczas brachiacji, ułatwi dziecku czytanie, pisanie i rozwiązywanie problemów.

Brachiacja pomoże rozwijać umiejętności motoryczne i siłę dłoni wymagane do kolorowania, cięcia, pisania, malowania, gier z piłką; wszystkich tych czynności, które są niezbędne w przedszkolu i szkole podstawowej.

Siła górnej części ciała pomoże utrzymać prawidłową postawę, co poprawi wytrzymałość dziecka i ogólne dobre samopoczucie w szkole. Silny tułów pozwoli dzieciom wygodnie siedzieć przy stole, w ławce szkolnej lub na podłodze w kole. Silne ramiona pomogą osiągać sukcesy w sportach, szczególnie w grach z piłką.

Świadomość kinestetyczna, która daje dzieciom lepsze zrozumienie przestrzeni osobistej, pomoże poruszać się w grupie, podczas zabaw sportowych, stać w kolejce bez wpadania na rówieśników.

Umiejętności komunikacyjne, które są niezbędne na placu zabaw, nauczą dzieci współpracy, rozmawiania ze sobą oraz z nauczycielami, negocjowania zmian i rozwiązywania konfliktów.

Brachiacja powinna być jedną z najważniejszych części wczesnej edukacji:

Niemowlęta naturalnie trzymają się rękami, a większość dzieci rozwija wystarczającą przyczepność i wytrzymałość górnych partii ciała, aby utrzymać ciężar ciała w wieku dwóch lat, chyba że mają nadwagę. To okres życia, w którym człowiek w sposób naturalny jest w stanie utrzymać się w zwisie siłą własnych rąk, potem staje się to coraz trudniejsze.

Dlaczego umiejętność poruszania się techniką brachiacji jest tak ważna dla człowieka?

Wielu neurologów wierzy, że nasza wyprostowana postawa, której pochodną jest organizacja neurologiczna ludzkiego mózgu, rozwija się nie poprzez siedzenie do chodzenia, ale poprzez wspinanie się na huśtawkach, co pozostaje podstawową adaptacją ruchową dla człowieka na najwcześniejszych etapach rozwoju ruchowego.

Podczas gdy nasza ewolucja w ciągu ostatnich 2 milionów lat wyspecjalizowała nas bardziej w chodzeniu i bieganiu dwunożnym, konfiguracja ludzkiego ramienia zaprojektowana do zawieszania się i kołysania na drzewach oraz zdolność wspinania się i huśtania, pozostaje bardzo ważną aktywnością ruchową ludzi na całym świecie. Jest ważną częścią zdobywania pożywienia i obrony, gdzie umiejętności wspinaczkowe są wykorzystywane do polowania, zbieractwa, samoobrony oraz do zwiadu i zasadzki. Te wszystkie umiejętności to funkcje ludzkiego mózgu, które budują jego strukturę.

Umiejętności dzieci wynikające z brachiacji obejmują budowanie siły, wytrzymałości i elastyczności, a także koordynację wzrokowo-ruchową, wzrokową percepcję odległości i zrównoważone wzorce ruchowe. Przekładają się one bezpośrednio na sukcesy szkolne, zwłaszcza w sporcie. Można śmiało powiedzieć, że obok pływania brachiacja jest najlepszą formą ćwiczeń siłowych (czyli odpowiednikiem siłowni) dla szkrabów. Ogólne zdrowie, sprawność fizyczna i rozwój fizyczny, to tylko niektóre z wielu efektów brachiacji.

Dowody naukowe wskazują, że kołysanie, wieszanie się i wspinanie pozostają ważnym etapem prawidłowego, pełnego rozwoju neurologicznego. Mózg jest produktem użytkowania, a brachiacja usprawnia mózg w specyficzny sposób, który trudno zastąpić innymi ćwiczeniami. Czas spędzony przez dzieci na drabinkach i poświęcony wspinaczce, to ważna aktywność wzrokowa i manualna, która wpływa na dojrzałość percepcyjną, poznawczą i społeczną.

Wszyscy powinniśmy docenić znaczenie brachiacji oraz uczynić ją ważną częścią wczesnej edukacji naszych dzieci. Jeśli nie mamy odpowiedniego sprzętu na naszym placu zabaw, zabierajmy dzieci do dobrze wyposażonych parków sportu i rekreacji. Zawsze asekurujmy maluchy, gdy wykonują czynności związane z brachiacją.

Wspomnienie z dzieciństwa i rekomendacja autorki artykułu:

Ukochane drabinki mojego dzieciństwa, których już nie ma, były podobne do tych na zdjęciu. Wykonano je z metalowego odlewu, wszystkie elementy stelażu i drążki miały tę samą grubość - mieściły się w dłoniach dziecka, jednak były na tyle grube, że chwyt nie powodował bólu. Rząd drabinek był trzypasmowy, a łuk wznosił się na tyle wysoko, żeby można było zwisać nie dosięgając ziemi. Budowa tych drabinek umożliwiała wspinaczkę na urządzenie zarówno z wierzchu jak i od spodu. Odległość pomiędzy szczeblami umożliwiała przeciskanie się ( głowa dziecka mogła przejść pomiędzy drążkami), ale była na tyle wąska, że można było ćwiczyć brachiację. Drabinki były bezpiecznie wmurowane w ziemię pokrytą metrową warstwą piasku, ktorym wysypano cały plac zabaw. Jakikolwiek skok z tych drabinek był nie tylko bezpieczny ale również przyjemny.

Z perspektywy czasu zdaję sobie sprawę, że to urzadzenie było niekwestionowanym centrum życia towarzyskiego na naszym podwórku.