Następne pokolenia tygrysich rodziców

Kim są i czyje marzenia realizują ,,tygrysi rodzice”?

Zjawisko ,,tygrysiej matki", surowej mamy, która popycha swoje dzieci do sukcesu, stało się popularne dzięki książce ,,Battle Hymn of the Tiger Mother” (Bojowa pieśń tygrysicy) wydanej przez Amy Chua w 2011 roku. Ostatnie trendy sygnalizują również wejście surowego ,,tygrysiego ojca". W mediach społecznościowych wielu zastanawia się, dlaczego niektórzy ojcowie poddają swoje córki takiej presji i dla czyjego dobra tak naprawdę to robią.

PRACOWITE DZIECIŃSTWO

,,To bardzo możliwe, że ona mnie w przyszłości znienawidzi." Hashtag ,,Chinka na fortepianie zadziwiła amerykańską publiczność" zajmuje czołowe listy poszukiwań na China Weibo, a wielu użytkowników chwali jej talent i ciężką pracę. Po dwóch latach i czterech miesiącach nauki gry na fortepianie , 5-letnia Anke Chen potrafi grać utwory klasy 10 [najwyższy poziom ARCT], a jej ojciec Chen Dongzhi Chen z dumą mówi reporterowi, że postawił sobie zdecydowane cele, aby wyszkolić Anke na mistrzynię fortepianu i ,,drugiego Lang Langa. To samo Anke powiedziała gospodarzowi NBC, Steve'owi Harvey, gdy zapytał pięciolatkę o jej przyszłe marzenia. Ale później, gdy zadał jej pytanie ,,Jak to się stało, że zaczęłaś grać?" dziewczynka odpowiedziała: ,,Tata chciał, abym to robiła." Od czasu swojej amerykańskiej telewizyjnej przygody, Anke wróciła do swojego ściśle zaplanowanego życia, które kręci się wokół fortepianu. Ćwiczy 4 godziny dziennie, pobiera lekcje mistrzowskie w Central Conservatory of Music, chodzi na koncerty i kolacje z innymi pianistami. Wieczorami, gdy je obiad z tatą, daje dla niego koncerty fortepianowe na komputerze. W filmie Pear Video Anke początkowo wydaje się być beztroską dziewczyną, biegającą za tatą jak motyl. Ale reportaż wideo pokazuje również, że jej ojciec nieustannie ostrzega ją lub zachęca, aby ,,słuchała swojego ojca", przestała ,,błądzić”; ,, przestań marnować czas i graj na pianinie" lub ,,pokaż szczęśliwą twarz". Wideo pt. ,,5 -letnia chińska gwiazda fortepianu Anke Chen” zawiera również krótką scenę, w której Anke schodzi na dół, mając nadzieję, że pobawi się z przyjaciółmi, ale niestety tylko po to, aby znaleźć się sama: ,,Moi przyjaciele na pewno zapomnieli o mnie", mówi, gdy w milczeniu obserwuje inne dzieci bawiące się na boisku do koszykówki.

,,Nie pokazuj mi zgorzkniałej twarzy".

,,Bardzo możliwe, że znienawidzi mnie w przyszłości. Ale myślę, że jest to jedyny sposób, aby zrealizować jej wartości życiowe " - stwierdza Dongzhi Chen w filmie. ,,Wiem, że to dla niej najtrudniejsza droga i spodziewam się najgorszego. Ale wierzę, że jeśli potrafi dobrze grać na fortepianie, będzie mądra i odniesie sukces również w innych dziedzinach życia."

NIESPEŁNIONE MARZENIA

,,Chcę, aby moja córka odkryła dla mnie piękno muzyki. " Uczęszczanie do konserwatorium muzycznego to marzenie samego Chena, ale tak się nie stało, ponieważ rodzina Chena nie miała na to pieniędzy. ,,Dlatego chcę, aby moja córka nadal odkrywała dla mnie piękno muzyki" – wyjaśnia tata pianistki. Historia Chena współgra z najbardziej dochodowym indyjskim filmem w Chinach pt. ,,Dangal" (摔跤 吧 爸爸). W tej prawdziwej historii były zapaśnik, któremu nigdy nie udało się zdobyć złotego medalu, chce osiągnąć ten cel, przygotowując swoje dwie córki do udziału w Igrzyskach Wspólnoty Narodów. Film otrzymał wiele pochwał od chińskiej publiczności. Wielka popularność Dangala w Chinach nie jest przypadkowa. Chiny i Indie mają pewne wspólne cechy kulturowe. Oba kraje przywiązują wagę do synowskiego posłuszeństwa, podkreślają patriotyzm w sporcie i promują ,,bolesną edukację" (苦难 教育). Ta ostatnia jest szczególnie widoczna w Dangalu, gdzie ojciec sprawia, że ​​jego córki codziennie wstają o 5 rano na trening i obcina im długie włosy. Państwowe media informacyjne Xinhua opublikowały niedawno artykuł o rzekomych wartościach rodzinnych, których można się nauczyć z tego filmu. Artykuł stwierdził: ,,Te indyjskie dziewczyny w ogóle nie miały wyboru w życiu. To ich ojciec , zmuszając je, zaoferował im nowe możliwości. W perspektywie zdobywania umiejętności i zdobywania wiedzy, edukacja jest bolesna i jest sprzeczna z instynktem własnym [...] Rodzice muszą prowadzić swoje dzieci i pokazywać im drogę, ponieważ te ostatnie nie mają umiejętności samodzielnego osądu. ,,On Soh” - ostatni artykuł, który otrzymał prawie 20 milionów odsłon, zwrócił się do chińskich rodziców, aby ,,tworzyli wspólnotę" ze swoimi dziećmi. ,,Medal jest wspólnym osiągnięciem dzielonym przez ojca i córkę. Studiowanie jest procesem współpracy, itp.”

ZASADNICZY OJCIEC, RODZINNA MATKA

,,Gdyby pracowała od dziewiątej do piątej, uznałbym to za porażkę." W jednym z wywiadów reporter pyta ojca Anke, czy w przyszłości zaoferuje on swojej córce więcej możliwości wyborów życiowych. Chen odpowiada: ,,Ona może mieć więcej możliwości wyboru, ale ta droga [którą dla niej wybrałem] będzie skazana na porażkę, jeśli tak się stanie.” ,,Tygrysi tata” Anke dodaje: ,,Mam nadzieję, że będzie ona uprawiać muzykę przez całe życie".

Chińscy rodzice od dawna są uznawani za surowych i ponoszą ogromne poświęcenia dla edukacji swoich dzieci. Ojciec Anke nie jest wyjątkiem; jest tak zdeterminowany, aby wyszkolić swoje cudowne muzyczne dziecko, które wydaje się być gotowe poradzić sobie z wszelkimi trudnościami, jakie mogą się pojawić na jej drodze. Ale dlaczego ci ,,tygrysi tatusiowie" są tak zdesperowani, by popychać swoje córki, do tego by stały się supergwiazdami? Główną rolę odgrywają powody społeczno-gospodarcze. Według badań przeprowadzonych przez McKinsey & Company, do roku 2022 76% populacji miejskiej w Chinach zostanie uznane za klasę średnią. Wraz z gwałtownym rozwojem wyłaniającej się klasy średniej, wielu chińskich rodziców postrzega edukację jako kluczowy czynnik poprawy mobilności społecznej swoich dzieci. Dla dziewcząt jest to szczególnie ważne. Tradycyjna kultura patriarchalna w Chinach w całej swojej historii negatywnie wpłynęła na status społeczny kobiet. We współczesnym społeczeństwie ich rola jako żon i matek, jest często traktowana priorytetowo po urodzeniu dziecka. Jednak jako pośrednia konsekwencja chińskiej polityki jednego dziecka, córki zaczęły odgrywać ważniejszą rolę w rodzinie, generalnie skupiając większą uwagę rodziców i otrzymując lepszą edukację, niż w dziesięcioleciach poprzedzających politykę. Rola ojca w podejmowaniu najważniejszych decyzji dotyczących edukacji dzieci, ma długą tradycję. Stare chińskie powiedzenie ,,surowy ojciec, dobra matka" (严父 慈母), opisuje rodzicielstwo w tradycyjnym chińskim społeczeństwie, gdzie ojcowie są surowi i wymagający, a także mają więcej do powiedzenia w kwestii edukacji swoich dzieci. Rolę matki tradycyjnie określała idea ,,mężczyzn panujących na zewnątrz, kobiet rządzących wewnątrz" ("男 主 外, 女主 内"); co oznacza, że ​​kobiety powinny być ograniczone do ,,wewnętrznej" sfery rodziny i domu, zajmującej się domem, podczas gdy mężczyźni zajmują się ,,zewnętrznym" światem pracy, finansów, społeczności itp. Chińska koncepcja kulturowa ,,mianzi" lub ,,twarz" również odgrywa ważną rolę. Reprezentując reputację i prestiż rodziny, rodzice zyskują ,,twarz", gdy ich dzieci odnoszą sukcesy. ,,Nieudane" dziecko byłoby wstydem dla ojca. Ojciec Anke mówi w jednym z wywiadów: ,,Gdyby miała pracować od dziewiątej do piątej, na przykład pracując w sklepie z instrumentami muzycznymi, uznałbym to za porażkę."

DLA CZYJEGO DOBRA?

,,On po prostu siedzi i zachowuje się tak, jakby był wszechmocnym Bogiem dzieciaka." Debaty o tym, czy dzieci tak zwanych ,,tygrysich rodziców" odnoszą większe sukcesy w życiu, od dzieci wychowanych w sposób bardziej zrelaksowany, trwają już od dawna. Komentatorzy i internauci wyrażają przeciwne punkty widzenia, wywołując gorące dyskusje. Jeden z komentarzy, który otrzymał najwięcej polubień, stwierdził: ,,Jeśli ta dziewczynka naprawdę jest szczęśliwa grając na pianinie, a ona z pewnością wydaje się być bardzo utalentowana i gotowa to robić, nie sądzę, aby istniał jakikolwiek powód do krytykowania jej ojca." Inni pochwalili także Dongzhi Chen, pisząc:,, Ten tata jest naprawdę niesamowity. Każdy, kto ma dzieci, będzie wiedział, że nigdy nie zmusisz dziecka do zrobienia czegoś. Media zawsze opowiadają te historie o ojcach, którzy będą wymuszać swoje własne marzenia na swoich dzieciach, ale faktem jest, że jeśli dziecko nie chce tego robić, to się nie stanie - nieważne jak będzie ono popychane przez swojego tatę. Powód, dla którego ta dziewczyna jest teraz tak dobra, to zasługa edukacji prowadzonej przez tatę." Są też tacy, którzy sprzeciwiają się takiemu stylowi wychowania: ,,Naprawdę nienawidzę tego rodzica. Dobrze jest prowadzić dziecko tak, aby wyróżniało się w niektórych obszarach, ale czuję się zniesmaczony, że on po prostu siedzi i zachowuje się jak wszechmocny Bóg tego dziecka." Niektórzy stwierdzają z dezaprobatą: ,, On już ma siebie, dlaczego potrzebuje drugiego kogoś takiego jak on? "Są także komentatorzy, którzy mówią, że obserwowanie Dangala zmieniło ich nastawienie:,, Po obejrzeniu tego filmu moje podejście do tych rodziców całkowicie się zmieniło." Inni zgodzili się, mówiąc: ,,Ten film jest naprawdę inspiracją - jest wręcz zachętą dla tygrysiego taty (虎 父)."

DRUGIE POKOLENIE TYGRYSICH RODZICÓW

Badania nad drugim pokoleniem ,,tygrysich rodziców” wśród azjatyckich imigrantów w USA, pokazują, że ,,tygrysie dzieci” starają się pielęgnować indywidualność i autonomię swoich dzieci (,,tygrysich wnucząt”) w sposób, którego wydaje się brakować w ich własnym dzieciństwie. Jak wyjaśnił respondent w jednym z badań: ,,Jako młody dorosły naprawdę zmagałem się z tym, co chcę robić. Zawsze mówiono mi, że zostanę lekarzem i nigdy nie miałem okazji robić czegokolwiek innego poza tym. Nawet jeżeli próbowałem, nie spotykało się to z uznaniem ze strony rodziców. Rozmawiając z moimi własnymi dziećmi, próbuję im pokazać wszystko, co istnieje pod słońcem, a potem niech same wybierają rzeczy, które je naprawdę ekscytują – niech robią to, co lubią. "

Źródła: Xinhua, New York Times, tłumaczenie z języka angielskiego Diana Piekarska